Forum Główne Gaudium

WSTĘP

Władca dzielnego ludu - Nollaig podróżował przez mikronacyjne oceany. Pewnego mglistego dnia, kiedy żeglarze siadali właśnie do obiadu, usłyszeć można było głośne sapnięcia, zaś pozostali na pokładzie obryzgani zostali mgiełką morskiej wody. Chwilę potem straszne krzyki i tupot nóg rozległ się na pokładach trzech okrętów - Normy, Llany i Aigme. Za burtą między okrętami pojawiły się ogromne łby morskich potworów. Bezlitośnie zaatakowały podróżników. Żołnierze Nollaig'a walczyli dzielnie, jednak ich miecze i nieliczne armaty nie dawały rady potworom. Okręty kołysały się na wzburzonym morzu. Stery raz po raz traciły swoich operatorów. Pierwsza utraciła maszt Aigme. Niemal w tym samym czasie potwór roztrzaskał rufę Normy uniemożliwiając okrętom jakikolwiek ruch. Woda szybko zapełniała ładownie rozbitej Normy. Załoga starała się dostać na dwa pozostałe okręty, jednak ich ciała co rusz znikały połykane w całości przez morskie monstra. Pozbawiona masztu Aigme po chwili stała się celem ataku potwora, który wyciągnął swój łeb wysoko ponad poziom wody i z całym impetem runął wprost na środek okrętu. Najpierw Aigme zniknęła na chwilę pod powierzchnią wody, a po chwili rozdzielone części dziobowa i rufowa wyskoczyły wyrzucone siłą wyporu na kilka metrów nad wodę. Załoga, która nie zdążyła przywiązać się do relingów wystrzeliła w niebo. Część z nich upadła na potrzaskane fragmenty okrętu ponosząc śmierć lub dotkliwe rany. Część nie zdążyła ponieść tak łagodnej śmierci i została złapana przez pysk potwora. Tylko nielicznym udało się wpaść do wody. Najdłużej zdolnoś manewru posiadała Llana. Krążyła między pozostałościami dwóch pozostałych jednostek próbując wyławiać żywych z wody. Widząc tragedię, wyłowiony z wody Nollaig zarządził ucieczkę. Niestety wzburzona woda utrudniała rozwinięcie większej prędkości. Udało się odpłynąć na kilkaset metrów kiedy potwór uderzył z impetem w kil przewracając Llanę na burtę. Większa część załogi wylądowała w morzu. Maszt z żaglami zanurzył się w wodzie, jednak po chwili Llana próbowała wrócić do pionu. Utrudniała to woda, która wsiąkła w wielkie połaci żagli. Kiedy jednak maszt i całe żagle wydostały się ponad lustro wody na wysokość pięciu-sześciu metrów, potwór jednym kłapnięciem paszczy oddzielił maszt od kadłuba. Llana gwałtownie odzyskała prawidłową pozycję zrzucając z pokładu kilka kolejnych osób. Wszystko na chwilę jakby się uspokoiło. Słychać było nawoływania rozbitków próbujących łapać się drewnianych fragmentów okrętów unoszących się na powierzchni. Starali się dostać z powrotem na pokład Llany. W tymże momencie głowa potwora z wielkim trzaskiem rozbiła dno okrętu przebijając się przez pokład. Llana błyskawicznie zaczęła tonąć. Norma i Aigme praktycznie już zatonęły. Rozbitkowie patrzyli jak pod wodą znika ich ostatnia deska ratunku. Nikt nie pamięta ile czasu unosili się na wodzie. Wieczorem jednak niektórzy z nich poczuli pod nogami piaszczysty grunt. Wydostali się na brzeg wyspy. Wycieńczeni ułożuyli się w pewnej odległości od brzegu, by nie ryzykować kolejnych spotkań z potworami. Katastrofę przeżyło jak się okazało tylko kilkanaście osób, w tym Nollaig i jego trzej synowie - Kieran, Morfius i Wolszaz.

Wkrótce, w miejscu ocalenia powstała osada. Grupa śmiałków wyruszyła wgłąb wyspy, by ją przebadać. Kilka tygodni później doszli do wniosku, że wyspa jest bezludna, jednak bardzo piękna. Z radości z ocalenia nazwali ję "Gaudium", zaś Nollaig stał się jednogłośnie władcą wyspy. Nollaig postanowił, za zgodą współtowarzyszy osiąść na Gaudium i rozwinąć państwo. W centralnej części wyspy odkryto jezioro otoczone naturalnym murem - wysokimi górami. Nollaig postanowił założyć tam drugą osadę, którą nazwano Gaudią i postanowiono, że stanowić będzie ona stolicę Gaudium. Pierwsza osada nazwana została Gaudanią i mianowana głównym portem państwa. Z jeziora wypływały trzy rzeki dzielące wyspę na trzy części. Starzejący się już nieco Nollaig każdemu z trzech swoich synów przydzielił jedno z tych terytoriów w zarząd. Po pewnym czasie, Nollaig polując w lasach na terenie klanu Kierans uległ wypadkowi, w wyniku którego zmarł. Wśród poddanych zapanował smutek i dezorientacja. Jak się okazało, Nollaig pozostawił po sobie testament, w którym nakazuje swoim synom prowadzenie dalszych rządów Gaudium. Testament zawierał prawa mieszkańców Gaudium oraz określał system prawny państwa. Testament Nollaig'a stał się swoistą konstytucją i najważniejszym aktem prawnym Gaudium.
Testament został odczytany w czasie pogrzebu Nollaiga. Ciało pierwszego władcy Gaudium zostało spalone na stosie, zaś nad pozostałościami usypano kurhan, który do dziś dnia stanowi symbol szacunku i czci dla Nolaiga.
W dniu 1 lutego 2011, po pogrzebie, zgodnie z testamentem Nollaig'a, II Korinem Gaudium został jego najstarszy syn - Kieran Prickskytt...